22:56

Het is tijd om te gaan slapen. Eerst men tanden poetsen, make-up eraf doen, afvalpillen inpakken, op de weegschaal gaan staan, dagelijkse sport en voor de spiegel staan. Is er al verandering? Zijn mijn benen al minder dik;mijn buik minder groot en men gezicht minder rond? Het lijkt van niet... Wat een mislukeling ben ik. Al die moeite blijkt voor niets! Ik moet harder men best doen. Zo gaat het echt niet lukken! Ik moet maaltijden overslaan, meer sporten en meer pillen inpakken. Ik voel me waardeloos... Ik ben waardeloos. Niets is goed aan mij. Dit moet veranderen! Ik wil resultaat. Ik kijk in de spiegel en wordt opgeslokt. Opgeslokt in men eigen donkeren ogen. Naar een plek waar ik word gestraft. Gepeinigd tot ik besef dat ik meer moet afvallen. "Dit is niet meer normaal..." hoor ik. Ana is er, ik hoor haar. "Ieuw, dit is afschuwelijk, JIJ bent afschuwelijk..." De tranen stromen uit men ogen. "Ik heb het gevoel dat je zelfs niet eens luistert naar wat ik zeg tegen jou! Ik doe zoveel voor jou, maar als het erop aankomt dan krijg ik niets terug. Behalve dit lelijke varken hier. Wat doe je hier zelfs, je bent het niet waard." Ze heeft gelijk... Ana heeft altijd gelijk. "Hoe kan ik je nog vertrouwen?! Beloof me dat je morgen geen ochtend en middag gaat eten. Dat je afvalpillen gaat kopen en dat je extra gaat sporten?! Als je dat doet dan is het goed en dan hoop ik voor jou dat er gewicht af is, jij vet zwijn. Zorg ervoor dat ik je nooit meer zo vet hier zie!" I ga terug naar de realiteit. Woorden die Ana heeft gezegd spoken door men hoofd. Ana zit in men hoofd. Ik wil niet meer dik zijn! Ik wil het mooie,slanke en prachtige kind zijn! Luister naar Ana! 

23:10 

"Dat was niet lang genoeg voor de spiegel gestaan, meid!" hoor ik haar nog zacht fluisteren in men gedachten......